Pokonałam samą siebie - czyli relacja po Triathlon Szczecin (foto:))

Udało się.
Nie powiem było ekstremalnie. I ciężko. I ekstremalnie ciężko. Przede wszystkim wczoraj w Szczecinie było ponad 30stopni i właściwie pełne nasłonecznienie. To dało się odczuć.
Ale nie o tym. Powiem tyle - pokonałam siebie i dałam z siebie wszystko. Ukończyłam triathlon na 338 pozycji z wynikiem 3h 38 min. Jestem z siebie dumna, szczególnie, że po pływaniu (co było moją najmocniejszą dyscypliną!) totalnie się załamałam - przepłynęłam w 29min - a obstawiałam 23 - i zupełnie podcięło mi to skrzydła. Gdyby nie mój Mąż, który dzielnie mi kibicował i krzyczał, że mam się nie poddać, chyba wróciłabym do domu na tarczy. Ale skumulowałam energię, wzięłam się w garść i wsiadłam na rower. Tu odetchnęłam i nabrałam wiatru w żagle - na bardzo trudnej trasie (której się zupełnie nie spodziewałam, było kilka przewyższeń plus jazda miejska po torach i kostce brukowej) zrobiłam czas 1h 54 min na 45 km i jestem z siebie dumna. Na bieganiu byłam już na totalnym luzie, wiedziałam, że muszę biec na 90% moich możliwości - upał plus zmęczenie po poprzednich dyscyplinach mogły w każdej chwili spowodować, że nie ukończę zawodów - kilka osób na trasie po prostu zemdlało z wycieńczenia, więc obserwując takie obrazki wolałam nie ryzykować. Szczególnie, że satysfakcja na mecie - niesamowita. Jestem z siebie dumna:)

Muszę też oficjalnie podziękować trenerowi Darkowi z MaxProgress (to właśnie dzięki jego wiedzy i rozsądkowi byłam dobrze przygotowana i nie zrobiłam sobie krzywdy:)), Andrzejowi M. za świetne opony do roweru, które mi podarował i Babci Kazi za dostawy dżemu domowej roboty, żebym miała dużo dobrej energii:)

Oczywiście największe podziękowania należą się mojemu Mężowi za spokój, rozwagę, cierpliwość i wielkie wsparcie. Ale to już powtarzam mu nieustająco i będę powtarzała do końca życia :)

to zdjęcie umieszczam, żeby pokazać coś co zobaczyłam dopiero na zdjęciach - jestem strasznie mała w porównaniu do innych triathlonistów - toż to przy takich gabarytach to nie mam wielu szans (a i tak w mojej kategorii byłam 8!)

kocioł przed pływaniem oraz ja rowerowo - miny niezbyt ciekawe, przerażenie w oczach etc. :)

już za chwilę meta - po tylu godzinach męczarni:)!

ostatnia prosta i meta!!!

Podsumowując - dużo radości, satysfakcji, ale i bólu i wyzwań.
Jeśli ktoś mi kiedyś powie, że triathlon nie jest wyzwaniem wiem, że mam do czynienia z osobą, która nie brała w nim udziału. Połączenie tych trzech dyscyplin w ciągu kilku godzin jest mega wymagające - fizycznie i psychicznie.
Póki co cieszę się z mojego osobistego sukcesu, odpoczywam i myślę, że już więcej tego nie zrobię :)

A Wam życzę wspaniałych wyzwań w tym tygodniu i udanego poniedziałku:)!