29. lutego. AD 2012.

Dzisiaj jest wyjątkowy dzień. Jeden taki na 4 lata.
Nie oczekuję, fajerwerków, nie oczekuję jakiś spektakularnych i wyjątkowych zdarzeń.
Ale wiem, że będzie to dobry dzień.

Czasami nasze drogi nie układają się tak jakbyśmy chcieli. Przez pryzmat doświadczeń, kontaktów z innymi zaczynamy własną ewolucję. Dzięki naszemu emocjonalnemu bagażowi możemy inaczej oceniać sytuacje i unikać pewnych błędów, które przecież z czasem łatwiej dostrzec.

Oglądałam ostatnio film "I że Cię nie opuszczę". Skrytykowany przez AMK, mi całkiem się podobał.
Może faktycznie każdemu jest coś pisane? Naszym życiem rządzi przeznaczenie i nawet kiedy się bronimy, nawet kiedy przed nim uciekamy, pewne rzeczy musimy przeżyć, żeby dojść do jakiegoś etapu... że to jest nam pisane, bez tego jesteśmy niepełni. I dzięki odpowiedniej ilości doświadczeń nasze życie wchodzi na właściwe tory.

Nie lubię letnich relacji, nie uznaję rozsądku w pewnych sytuacjach.
Może dlatego właśnie jestem na takim odcinku mojej drogi w kierunku spełnienia się przeznaczenia.

No i co?

Poniedziałek minął zanim na dobre się rozkręcił. Pęd w pracy, siłownia, zakupy...
a wieczór spędziłam w kuchni w ramach odstresowania się.
Efekty są widoczne.
Zupa z soczewicy, ciastka owsiane i ciasto z kminkiem. Wszystko dobrze. Wyszło dobrze, ma się rozumieć:)
Gotowanie jak się okazało jest na liście moich ulubionych zajęć.
To nawet nieźle.
Dobrze, że mam dla kogo gotować. Zawsze w pracy znajdzie się ktoś, kto z przyjemnością skosztuje moich eksperymentów.
I podsumuje szczerze:) Zwykle nawet pozytywnie.

Niedzielne przemyślenia prosto ze stolicy...

Wyrwałam się na weekend z Wrocławia. Kierunek - Warszawa. Trochę odpoczynku, a przede wszystkim zmiana klimatu była mi potrzebna.
Jakie wnioski po 2 dniach w stolicy?
Muszę coś zmienić, ostatnio duszę się we własnym życiu.
Nosi mnie.

Poniedziałkowe rozmowy w podróży do pracy...

czyli dialog rodzinny z Szanownym Bratem P.

(...)
ja: czy ja jestem porąbana?
Szanowny Brat P.: ależ oczywicie! ale nie martw się, na starość będziesz miała o czym opowiadać. Wszystkim swoim… kotom. Wszystkim dziesięciu.
(...)


tak to ma wyglądać?
jak tak dalej pójdzie to Szanowny Brat będzie jeździł autobusem do pracy:)

Powrót do Wrocławia... a może powrót do przeszłości?

Sobota rano. Ostatnie chwile w górach. A tu zaczęła się odwilż.
Pora wracać do domu. Do pracy.

W sumie już czekam na ten powrót do pracy.

i have no rule book for this situation.

Zasypało!

Kowary zasypane. stop.
Pączki po kilku przejściach kupione. stop.
Wino się grzeje. stop.

wszystko zgodnie z planem. stop.

Przypadek beznadziejny i śnieżne kotły:)

Siedzę w górach.
Na feriach.
Dosłownie siedzę, bo od kilkunastu godzin śnieg skutecznie zasypuje wszystko co zostanie odśnieżone.
Pozostaje kominek, dobra książka i lampka wina. Przynajmniej w świecie idealnym.
A mój przypadek jest beznadziejny.
W to chyba nikt nie wątpił.
Dzisiaj całą noc śniło mi się, że płaciłam abonament telewizyjny.
Nie muszę chyba pisać, że to był koszmar.


p.s. dzisiaj przypomniało mi się, że w niedzielę stuknęła nam "oficjalna" druga rocznica:)

Sprawy przyziemne, sprawy nadziemnie i ciasto czekoladowe

Na początku roku miałam postanowienia. Oj, jakie ja miałam postanowienia:)
Że nie będę piła 4 do 5 kaw dziennie,
że w styczniu nie będę jadła mięsa (planowałam też zrezygnować z alkoholu, ale Szanowny Brat P. odwiódł mnie od takiego szaleństwa...),
ponadto postawiłam sobie tzw. yoga challenge (40 dniowe)
i jeszcze jedno... że nie skreślę faceta tylko dlatego, że nie jest strażakiem.

Jest 8 lutego, to może pora na mini podsumowanie?

piję 1 do 2 kaw dziennie, przez wegetariański miesiąc nauczyłam się gotować kilka nowych potraw, kilka przepisów pozostanie w moim kajeciku na stałe:), alkohol jest nadal częścią mojego życia, po 3 tygodniach prawie codziennych ćwiczeń nabawiłam się kontuzji kolana, z której próbuję się wyleczyć od tygodnia (teraz już wiem, że optymalnie dla mnie to 3 - 4 dni ćwiczeń plus basen 2 razy w tygodniu, niestety na więcej mój organizm nie chce mi pozwolić),
i nie skreśliłam jednego faceta.
Powinnam napisać Faceta.
Wszystko trwa.


A jak mrozy? jak dla mnie super. Brykam moim nowym, czarnym samochodem po mieście, nie poddaję się przeziębieniu i szykuję się do jutrzejszej imprezy służbowej.
Będę buntownikiem.
Punk, czarne paznokcie i martensy jeszcze z czasów licealnych.
Zapowiada się niezła jazda:)

Tymczasem pędzę na zakupy. Misja o kryptonimie "klocki lego" mnie czeka.

...

„Jeżeli uda się pokochać choć jedną osobę, to życie ma sens. Nawet jeśli nie można być z tym człowiekiem.”*


*1Q84 Haruki Murakami t. 1.